Ludzie uwielbiają tworzyć mity dotyczące pojęć nie do końca przez wszystkich zrozumiałych. Zobacz jakie powstały na temat social learning.

Żyjemy w czasach, w których rozwój technologii sprawił, że trzeba na nowo zdefiniować co to właściwie jest społecznościowe uczenie się. A zacząć trzeba od rozwiania krążących wokół niego mitów.

Społecznościowe uczenie się to coś nowego

Teoria społecznego uczenia się powstała we wczesnych latach ‘70tych i mówiła, że ludzie uczą się efektywnie w swoim społecznym kontekście. Pojawienie się social media pomogło stworzyć nowy rodzaj społecznego uczenia się. W dzisiejszym środowisku, trenerzy nadal działają jako animatorzy, opiekunowie i przewodnicy, ale nie kierują uczeniem się, ani go nie kontrolują. Przy dzisiejszych możliwościach technologicznych taka kontrola i kierownictwo są prawie niemożliwe. Pierwsze pokolenie uczniów aktywnych i samodzielnych to ludzie, którzy dorastali w środowisku cyfrowym, w ciągłym połączeniu z innymi. To oni nadają dziś kierunek e-learningowi i są silnym czynnikiem rozwoju społecznościowego uczenia się w przyszłości.

Społecznościowe uczenie się to tylko social media

Portale społecznościowe, takie jak Facebook, LinkedIn czy Twitter ułatwiają i zachęcają ludzi do łączenia, dzielenia się informacjami i kontaktowania się. Często jednak zachęcają do działań bez celu, dowiadywania się rzeczy, które nie mają żadnej wartości, nie służą rozwojowi. W social learningu zawsze jest element moderacji, bodźcowania grupy do wymieniania się opiniami, wiedzą, doświadczeniem. No i jest postawiony cel, wokół którego skupia się aktywność uczniów. Nie ma kierownika, czy kontrolera, ale jest lider, który inspiruje ludzi do podejmowania działań i szukania oraz dodawania treści samodzielnie.

Społecznościowe uczenie się to tylko zabawa

Społecznościowe uczenie się przynosi realne korzyści zarówno pojedynczym osobom, jak i instytucjom, a nawet całym społeczeństwom. Interaktywny charakter takiego uczenia się gigantycznie przyspiesza tempo, w jakim ludzie dzielą się treściami krytycznymi, np. kluczowymi dla rozwiązania jakiegoś problemu. Dzieje się tak, bo przez szybki dostęp do informacji są one szybko oceniane pod względem użyteczności. Odrzuca się te zbędne i koncentruje tylko na istotnych. Być może dzięki social learning będziemy w stanie szybko rozwiązać palące ludzkość problemy, jak klęski głodu, ekologiczne, brak surowców, bezrobocie czy nierówności społeczne.

Tylko garstka ludzi uczy się w ramach społeczności

Według danych comScore, czas spędzony na uczeniu się przy pomocy narzędzi społecznościowych wzrósł o więcej niż 62 % w latach 2011 i 2012. Oznacza to, że korzystanie z bardziej tradycyjnych metod wyszukiwania informacji i dzielenia się nią w sieci, (przeszukiwania sieci przy pomocy przeglądarek), spadło o ponad 500 milionów godzin w tym samym okresie. Liczby mówią same za siebie. A dlaczego tak się dzieje? Łączność pomiędzy ludźmi, którą umożliwia internet jest żywa, aktywna i osobista, a zawieszony gdzieś na serwerze dokument to po prostu internetowy twór, który mało ma wspólnego z osobistym doświadczeniem.