Ludzie uczą się w różny sposób. Każdy z nas inaczej. Wzrok, słuch, ruch, to tylko niektóre z czynników pomagających przyswajać wiedzę. Najskuteczniejsze programy rozwojowe łączą w sobie kilka stylów.

Programy edukacyjne i rozwojowe są najskuteczniejsze, gdy łączą jak najwięcej stylów przekazywania wiedzy.

To nic nowego, że każdy ma swój indywidualny styl uczenia się. Wszyscy słyszeliśmy o wzrokowcach, słuchowcach i kinestetykach, ale niewielu z nas wie, że różnych odmian przyswajania wiedzy jest co najmniej siedem. Oprócz trzech wspomnianych, wymienia się często 4 inne: samotników, społecznościowców, logików i lingwistyków. Dobrze wiedzieć, który styl uczenia się jest dla nas najbardziej odpowiedni. Można wtedy wybierać metody konsumowania wiedzy charakterystyczne dla naszej specyfiki. I tak np. wzrokowiec będzie częściej obserwował, niż mówił czy działał, a społecznościowiec będzie dążył do relacji z ludźmi, a nie siedział samotnie przed komputerem czy przy książce.

Najskuteczniejsze programy edukacyjne i rozwojowe łączą różne style przekazywania wiedzy. Docierają wtedy skutecznie z przekazem do większości odbiorców.

Uczenie się online daje w tym zakresie największe możliwości. W sieci można czytać, rozmawiać z innymi, słuchać, oglądać filmy i animacje, a wszystko to często za sprawą jednego kliknięcia myszką. Im bardziej zróżnicowane są doświadczenia uczniów, tym lepiej. Warto więc wiedzieć możliwie najwięcej o tym, jak wciągnąć do nauki jak najwięcej osób.

Aby dotrzeć do wzrokowców:

• używaj zdjęć, grafik, filmów, czy wykresów do zapamiętywania wiedzy
• zadbaj o wizualną stronę notatek
• włączaj wiele „wzrokowych” słów do swoich wypowiedzi (np. dostrzegam, widziałem, rzucę okiem, itd)
• używaj map myśli
• zachęcaj do rysowania w trakcie notowania, czy słuchania

Aby dotrzeć do słuchowców:

• stwórz im okazję do rozmowy
• pozwól mówić do siebie i pod nosem
• nie proponuj im pisemnych instrukcji, wyjaśniaj wszystko ustnie
• posługuj się muzyką
• nie rozpraszaj hałasem

Aby dotrzeć do kinestetyków:

• pozwól im się ruszać
• używaj jak najwięcej słów „w ruchu” (np. poczuj to, dotknijmy tematu, rozłóżmy to na czynniki pierwsze, itd.)
• pozwól im doświadczać, a nie czytać, czy słuchać, np. daj im do odegrania role
• odwołuj się do ich emocji i przeżyć

Aby dotrzeć do lingwistyków:

• używaj technik, które wykorzystują mówienie i pisanie
• nie obawiaj się stosować wierszyków, piosenek czy rymowanek
• dramatyzuj i ubarwiaj słowny przekaz
• włączaj gry słowne
• proponuj dodatkowe materiały do czytania

Aby dotrzeć do społecznościowców:

• stwórz okazję do pracy z innymi, organizuj grupy
• pozwól wspólnie wykorzystywać wiedzę w praktyce
• pozwól wyjaśniać wspólnie problemy
• dziel się informacjami i zachęcaj innych do tego samego
• formułuj cele grupowe

Aby dotrzeć do samotników:

• daj przestrzeń do samodzielnej pracy
• nakreślaj cele i plany indywidualne
• daj możliwość spojrzenia na sprawy z indywidualnego punktu widzenia
• nie rozpraszaj
• nie zmuszaj do pracy w grupie

Aby dotrzeć do logików:

• daj poznać przyczyny problemów
• przedstawiaj główne punkty zagadnienia
• nakreślaj „szerszy obraz”
• nie nakłaniaj do zmiany nawyków i przyzwyczajeń
• odwołuj się do sytuacji znajomych i jak najmniej abstrakcyjnych

Nigdy nie uszczęśliwimy wszystkich. Ale to nie znaczy, że nie warto próbować. Ograniczanie się do jednej formy przekazywania wiedzy może tylko przeszkodzić w osiągnięciu celu.